۱. واقعیت این است که هیچ موضوعی در کشور بدون کاهش تنازع و خصومت‌ها حل نمی‌شود.
بر همین اساس هم مسعود پزشکیان اختیارات خود به عنوان رییس جمهور برای معرفی کابینه را به گونه‌ای استفاده کرد که بتواند با کاهش تنازع‌های درون کشور شانس حل مسأله‌ها را افزایش دهد.
حتما مجلس این اختیار را دارد که به هر وزیر پیشنهادی که تشخیص ندهد رای عدم اعتماد ندهد. همانگونه که رئیس جمهور هم اختیار داشت کابینه را فقط از بین حامیان نشان دار و پروپاقرص خودش انتخاب کند.
۲. اما پزشکیان به وعده خود پایبند ماند و کابینه‌ای معرفی کرد که در شرایط سیاسی کشور تلقی از کابینه این باشد که همه جریانات سیاسی فکری نسبت به آن حسی از تعلق داشته باشند.
امروز، اما نگاه به مجلس است که آیا اختیارات خود را به گونه‌ای استفاده خواهد کرد که کابینه‌ای که رای اعتماد می‌گیرد نیز حس تعلق همگانی ایجاد کند.
به طور مشخص باید تاکید کرد که دکتر ظفرقندی و دکتر میدری که وزرای پیشنهادی بهداشت و رفاه هستند دو وزیری هستند که امروز نماد و شاخص رای اعتماد مبتنی بر وفاق و ائتلاف برای حل مسائل به شمار می‌روند. اتفاقا این دو وزیر پیشنهادی هر دو به سلامت، دانش نظری مرتبط و دارابودن سابقه اجرایی موثر در سمت پیشنهادی شهره هستند و از این لحاظ خدشه‌ای بر کارنامه آن‌ها وجود ندارد.
۳. رئیس جمهور از مجلس خواسته است در مسیر تحقق وفاق ملی، مشارکت ملی، همبستگی ملی به کل کابینه رای دهند. امیدوارم مجلس حق خود را برای رای اعتماد به وزرای پیشنهادی به گونه‌ای استفاده کند که خروجی رای اعتماد مجلس تقویت وفاق ملی در کشور باشد.
